Masaya ka sa
iyong pagbabalik bayan. Habang tinatahak ko ang himpapawid sarisaring damdamin
ang sumasagi sa akin. Masaya dahil muli kong makikita ang aking mga kaanak at
mga kaibigan mga taong naging bahagi ng aking buhay ng matagal na panahon. May malungkot
din dahil madami na rin ang di ko na makikita dahil sila ay namayapa na habang
ako ay nasa malayo.
Paglabas ko
ng paliparan kapansinpansin ang dami ng mga tao na sumasalubong sa mga
dumarating halata mo sa kanilang mga mukha ang pananabik. Taliwas sa ibang
bansa na tanging taxi lamang ang naghihintay sa mga dumarating di gaya sa atin
mainit at Masaya ang pagsalubong ng mga kamaganakan at mga kaibigan. Habang
daan parang wala namang malaking
pagbabago para lang lumiit ang mga kalsada. Halos 2am na ng makarating kami sa
Nagcarlan tahimik na ang paligid maliban sa mangilan ngilan na bukas pa na
tindahan at may mga nag-iinuman pa rin sa tabi tabi. Gaya pa rin ng dati
madaming asong gala at pusang laog sa lansangan napabulong ako sa aking sarili
(nasa bayan ko na ako)totoong masarap ang pakiramdam na magbalik sa lupang
sinilangan.
Pagkatapos
ng masayang balitaan umaga na pala maingay na ang ugong ng mga trisikel kabikabila
may nabusina , naalalako walong taon akong di nakarinig ng ganito.
Naglakadlakad ako at tinungo ko ang palengke, napansin ko na nagsikip ang mga
pwesto ng tindahan halatang dumami ang tao. Nakakatawa bawat taong masalubong
ko e iisa ang tanong KAILAN KA DUMATING?
KAILAN ALIS MO? Mahigit yata sampu
e ganun ang tanong ganun nga siguro pag matagal na di ka nakikita at
walang katapusan na pagtango sa bawat
matanawan na kakilala tanda ng pagbati. At habang lumilipas ang mga
bilang na araw ng bakasyon unti unting
nababawasan ang saya malalayo ka na naman sa bayan mo.
At ito pa
nga pala ang mga nakakatuwa habang kahalubilo mo ang mga barkada may
magpiprisinta ng pagdawa ng bubuyog lupa at naywan para iprito o ipaksiw at
aalukin ka ng batsoy na cobra o ahas na biniya at sitsaron na sawa para
mapulutan, isang barkada ang nagpadala agad ng dalawang aruba na lambanog. Ilan
lang yan sa mga masasayang karanasan kapag matagal ka nawalay sa mga kaibigan. Kundangan
nga lamang at talagang mayroon tayong mga obligasyon na kailangan na gampanan
kaya kailangan na lumayo muna at maghanda sa panibagong pagbabalik bayan.
No comments:
Post a Comment