Disiplina at
Martial Law, nasa Nagcarlan ka pa ba ng panahon 1970’s, oo gaya ng ibang mga
Pinoy ang mga kabataan noong mga panahon
na yon sa Nagcarlan ay karamihan ay disiplinado sa kanilang panahon at
kabataan Masaya na makapanood ng popeye o sesame street sa kapitbahay na may
tv, na kadalasan ay pinuputol ang palabas upang matunghayan ang mensahe ng
pangulong Marcos na ang palagay ng mga bata ay syang may hawak ng batas (ang
kinatatakutan na batas military). Noon tayo na kabataan ay alam ang may
kapangyarihan, marunong tayong tumahimik
kung may nakatatanda na may gustung sabihin.
Kahit ako at
ang aking mga kapamilya ay hindi gusto ang martial law ni Marcos iginagalang
namin ang kanyang kapangyarihan bilang pinuno ng bansa. Ang aking tiyo na
Kapitan del Baryo ay binawalan kami na magsalita ng laban sa diktador kung
hindi namin gusto na humantong sa kulungan na gaya ng iba, dahil nga ang
pakiramdam ng lahat ay laganap ang espiya ng regimen. Batid ng aking tiyo kung
gaano ang kapangyarihan ng dictador at naiintindihan ko yoon.
Sa ngayon
nakikita ko kung gaano katitigas ng ulo ng mga kabataan nakikita mo ang
kabiguan sa mga magulang sa pagdisiplina. Sa ngayon hindi na takot ang mga
kabataan sa awtoridad alam na nila ang salitang KALAYAAN na napakadelikado kung
hindi magamit sa wasto. Paluin mo ang isang bata ngayon ay
hahantong ka sa Bantay bata. Lumalaki sila na walang disiplina at gayun din ang
kanilang nagiging anak dahil nga na di gaya natin na natuto ng disiplina noong
ating kabataan. Masasabi ko na kahit kalaban ako ng Martial Law ay may
natutunan naman ako dito, ang pagiging disiplinado.
Balikan natin ang Dekada Sitenta, dalawa lang sa
kapitbahay namin ang may black and White TV di pa uso ang may kulay, kailangan
mo pa na bumili sa kanilang tindahan para makapanood ka sa loob ng malapitan
ang siste di na naiuwe ang suka na pinabile at tatapusin pa ang laban ni popeye
at brutus, at kung gabi naman ay wild wild west, Starsky and Hucth at six
million dollar man ang aabangan, hawakan mo na ang tsinelas mo habang
nakikipanood dahil uso ang taguan ng tsinelas kaya madalas makikita mo na lang
ang tsinelas mo sa kalye at hinagis ng mga batang salbahe.
Naalala ko pa katulong ako sa paghuhukay sa bukid ng
pagtataguan ng mga baril dahil ang balita ay may ditektor para malaman ng mga sundalo kung may
nakatagong baril sa bahay. Marami sa mga
magsasaka ang iniwasan na muna ang
pagpunta sa nayon at takot na mapagkaman na maka kaliwa o kalaban ng batas
militar tanda ko pa iwasan daw namin na makasalubong sa bukid si sargento G….
at pihadong kulata ng armalite ang pagbati sayo.
Bagaman at palaging may tensyon sa paligid na animo
palaging may huhulihin na lumabag sa batas ay Masaya pa rin ang aming
pagbibinata, nakakapag party pa rin ng magdamagan na sayawan kailangan lang ang
mga kumbidado ay pwedeng stay in na alas kwatro na ang uwi pag lipas ng curfew
hour kailangan patay ang ilaw at mahina ang tugtug para di madinig sa labas ng
bahay.
Sa curfew hour walang pwedeng tumambay sa kalye, walang
dumadaang sasakyan kundi pólice patrol na nagpapatrolya, tahimik ka lang sa
pagsilip silip sa bintana, ang mga kanayunan ay mistulang ulilang libingan,
ipinagbabawal pati asong gala.
Bagaman at may takot sa regimeng batas militar ang mga
Nagcarlangen madami pa rin sa mga kabataan ang mga naging aktibong aktibista
para makibaka at isa dito ang nabantog at naging isa sa pinaka mataas na líder
na kalaban ng Regimen..
Sa ngayon naiisip ko mapalad pa rin ako na lumaki at
nagbinata sa panahon ng Martial Law natutunan ko ang desiplina, paggalang sa
nakatatanda at awtoridad at natutunan ko din na ipaglaban ang karapatan na
maging malaya ang bayan.
Lumipas na ang panahon subalit hindi pa rin madaling
malimutan ang mga bakas na madalas ay umuukikil sa ating maga isipan na tayo ay
naging biktima sa saliling bayan, nandoon pa rin ang damdamin na nagpupuyos sa
galit at takot sa nagdaang Regimen lalo na kapag nakikita mo ang mga nagdanas
ng pahirap dahil lamang sa kataliwas ang kanilang paniniwala at layunin.
(by Bankero)
No comments:
Post a Comment